over het eeuwig leven
27-06-1990: Dimensies
Nieuwegein - IJsselstein. Ik zit in de sneltram ergens tussen Utrecht en Nieuwegein en er schiet mij een verhaal te binnen over de 4e dimensie dat ik ooit ergens heb gehoord of mischien wel zelf heb bedacht.
Als een bol (3 dimensionaal) door een plat vlak (2 dimensionaal) gaat, dan wordt dat door iemand die alleen de 2e dimensie kent, waargenomen als een punt die langzaam uitgroeit tot een cirkel totdat de cirkel de omtrek heeft van de diameter van de bol. Daarna wordt de cirkel weer kleiner, totdat er alleen een punt overblijft die, bij het verlaten van het vlak door de bol, ook verdwijnt. Als wij ons op een vergelijkbare manier de doorgang van een zuiver 4 dimensionaal voorwerp (wat dat ook wezen moge) door de 3 dimensionale ruimte, voorstellen, dan komt dat neer op een waarneming van een punt die aangroeit tot een bol en vervolgens weer krimpt tot een punt en verdwijnt.
Het leven zoals wij dat kennen, speelt zich per definitie af in een 3 dimensionaal gedachte werkelijkheid. Stel dat onze ziel echter een voorwerp is dat tot een 4 dimensionale werkelijkheid behoort die "eeuwig leven" wordt genoemd. Dan is ons bestaan op aarde vergelijkbaar met een "doorgang" door de 3 dimensionale werkelijkheid. Het begint met een punt, die uitgroeit tot zowel lichamelijke als geestelijke volwassenheid. Om uiteindelijk weer terug te keren naar waar wij vandaan zijn gekomen, namelijk het eeuwig leven. De doorgang gaat gepaard met spanning op de buitenkant van het wezen, maar de binnenkant blijft behoren tot de 4e dimensie. Hoezeer wij ons ook laten vermoeien door de hedendaagse werkelijkheid, onze ziel blijft geroepen tot het eeuwig leven, waar zij uit afkomstig is.