mijn eerste stapjes als radioamateur

In juni 2014 gaf mijn zoon mij de hint om mij eens te verdiepen in SDR. Ik had geen idee waar hij het over had, maar ik ben het internet maar eens op gegaan en kwam bij Software Defined Radio uit. Na het nodige gelezen te hebben kwam ik tot de conclusie dat de term de lading eigenlijk niet dekt. Ik vind het meer de Radio die de software definieert dan andersom. Maar mijn intresse was gewekt.

Helemaal nieuw is de hobby niet. Van mijn eerste inkomsten uit een vakantiebaantje kocht ik in 1964 de bekende Philips bouwdoos
(wie niet) en daar heb ik alle schakelingen van uitgeprobeerd. Daarna was het vooral lezen over radio, totdat ik het geluk had om tijdens mijn militaire dienst een opleiding te krijgen tot 'spec com'. Na 9 maanden op de LETS (Luchtmacht Electronische en Technische School) in Deelen, was ik opgeleid voor Crypto, Telefonie, RTTY en Telegrafie. Maar ook al in die tijd, was Morse er alleen maar als back-up van de TOR (Telex over Radio). Ik heb nooit verbindingen gemaakt met telegrafie. Wel kon ik een HRO National van iemand overnemen en daarmee begon het luisteren pas echt. Met een stukje draad uit het dakraam van mijn ouderlijk huis ben ik uren zoet geweest. Uiteindelijk heb ik alles weggedaan toen ik verkering kreeg met mijn huidige XYL.

En dan begint het na 40 jaar in-activiteit toch weer te kriebelen. Ik had nog een Sony wereld ontvanger liggen uit de erfenis van mijn vader. Tot mijn grote verrassing bleken daar ook de amateurbanden op te zitten, dus liep ik met 10 meter installatiedraad en de Sony mijn tuin in om het maar eens uit te proberen. En ja hoor, op 7010kHz hoorde ik een regelmatig gesis met lange en korte tussenposes: morse signalen met een ongemoduleerde draaggolf oftwel CW !! Maar er was natuurlijk geen touw aan vast te knopen.




Dus terug naar het internet en op zoek naar een schakelingetje voor een zgn. BFO (beat frequency oscilator). Met het nodige prutswerk en hier en daar een vingertje er bij, lukt het om het dingetje oscilerend te krijgen. Mijn eerste ervaringen met een soldeerbout vielen niet mee. Uiteindelijk alles netjes in een doosje gebouwd en ik kon weer naar telegrafie luisteren.

Dan is het ook tijd voor een eigen plekje in je huis, dus op de zolderkamer was nog een hoekje dat ik er voor kon gebruiken.

Ik heb er heel wat uurtjes met onverwacht plezier naar morse signalen geluisterd. Tot mijn verbazing kon het nog redelijk volgen. In ieder geval de algemene oproepen (cq cq de ....) en de call. Ik begrijp nog steeds niet hoe het kan dat ik dit kan volgen, maar het klinkt letterlijk als muziek in mijn oren. Vervolgens is het dan de sport op uit te vinden wie er aan het seinen is en waar hij of zij precies zit. Dus heb ik een geschreven logboek bijgehouden en met behulp van wat lijstjes van het Internet kon ik achterhalen in welk land de amateur zich bevond.